Offciële website van
Ik zal altijd van je houden!
Geja van Reenen
Buijten & Schipperheijn Motief
ISBN 978-94-6369-072-0
€ 14,90
📷 Miranda Terpstra
Mijn verhaal
Mijn naam is Geja van Reenen, 57 jaar, getrouwd met Frank. We hebben samen een zoon en twee dochters. Ik ben werkzaam binnen het speciaal onderwijs.
Onze zoon vertelde zes jaar geleden dat hij homo is. Voor ons kwam dat geheel onverwachts, er vielen wel puzzelstukjes op hun plek. We raakten met elkaar in een heftige emotionele rollercoaster. Voor ons maakt het niet uit dat hij homo is, wij houden onvoorwaardelijk van hem. Voor de buitenwereld is dat anders. Iedereen vindt opeens iets van je kind en dat raakt je enorm.
Vanaf het moment dat hij een relatie kreeg werd het erg moeilijk, met name in de kerk. Moeilijk voor ons, maar ook moeilijk voor de leiding van de kerk. Hoe ga je om met de verschillende visies van gemeenteleden? Hoe hou je elkaar in liefde vast? Er moest beleid gemaakt worden. Voor ons was die periode erg emotioneel, want het ging over ons kind. Het raakte mij zo enorm dat ik in een burn-out terecht kwam. Ik ben een jaar lang niet meer in de kerk geweest.
Ik ben in die periode begonnen met het maken van eenvoudige schilderijen om mij te uiten. Onderwerpen als: boosheid, schuldgevoel, oordelen en dergelijke. Maar ook loslaten, vergeven, Gods liefde. Er kwamen later ook gedichten bij. Dit heeft mij zeker geholpen om te verwerken en te helen.
Mensen werden geraakt als ik iets liet lezen of zien. Er groeide een verlangen in mij om er meer mee te doen. Aan het begin van mijn proces ben ik op zoek gegaan naar lectuur voor ouders. Tot mijn grote verbazing was er niets. Ik heb 4 regeltjes op internet kunnen vinden, meer niet. Daar wil ik verandering in brengen. Enerzijds erkenning en herkenning voor andere ouders, anderzijds bewustwording voor omstanders en kerkelijk werkers.
Mijn boek
Wat maak je door wanneer je kind vertelt dat hij homoseksueel is? Ik beschrijf het proces dat ik als moeder heb ervaren. De liefde voor mijn kind, de moeite en pijn rond veroordelingen en afwijzing, vooral in de kerk.
Met dit boek wil ik ouders ondersteunen die hetzelfde meemaken. Daarnaast wil ik ook inzicht geven aan omstanders en kerkelijk werkers. Wat gebeurt er in een gezin als een kind uit de kast komt? Wat hebben de gezinsleden voor ondersteuning nodig?
Het is een doorleefd, persoonlijk verhaal, afgewisseld met eigen gedichten en eenvoudige schilderijen.
kort leesfragment
IN dE media
Een korte impressie
Toen ik je voor het eerst in mijn armen hield
Had ik je zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Toen je voor het eerst naar me lachte
Had ik je zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Bij het zetten van je eerste stapjes
Had ik je zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Toen je voor het eerst naar school ging
Had ik je zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Bij het behalen van je diploma’s
Had ik je zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Nu je hebt verteld dat je homo bent
Heb ik je nog net zo lief
Jij, zo mooi
Mijn zoon
Ik zal altijd van je houden!
Schuldgevoel
Er zijn meerdere redenen waarom ik mij schuldig heb gevoeld. In mijn zoektocht naar de oorzaak van homoseksualiteit kwam ik in diverse artikelen tegen dat het kon liggen aan een dominante moeder. De oorzaak zou ook kunnen liggen in het geval van een afwezige vader. De afwezige vader kon ik meteen afstrepen. Als er iemand voor zijn kinderen opkomt en aanwezig is, is het mijn man wel. Hoeveel zaterdagen hij wel niet langs het korfbalveld gestaan heeft, voetbalwedstrijden bezocht heeft samen met onze zoon, op de eerste rij zat bij een optreden, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar ik? Ben ik een dominante moeder? Ben ik een stimulerende factor geweest rond het ontwikkelen van homoseksualiteit bij mijn zoon? Die vraag heeft wel een periode in mijn hoofd gezeten. Mijn zoon zelf lachte het hardop weg: ‘Mam, jij dominant?!’ Door er meer over te lezen kreeg ik steeds meer de overtuiging dat de aanleg voor een homoseksuele geaardheid bij de geboorte al aanwezig is. En misschien kan de combinatie van een afwezige vader en dominante moeder wel invloed hebben bij een zeer klein percentage mensen, maar ook dan is de aanleg al aanwezig.
In de periode voordat mijn zoon zijn coming-out had, hield het onderwerp homoseksualiteit me al erg bezig. Toen al had ik er veel gesprekken over gevoerd met gezinsleden en vrienden van mijn zoon. In die gesprekken was ik (gelukkig) nooit veroordelend geweest, maar had ik mijn zorg geuit over de moeilijke weg die zij moeten gaan. Wel heb ik regelmatig gezegd dat het me moeilijk lijkt om van je kind te horen dat hij of zij homo of lesbienne zou zijn. Mijn zoon was gewoon bij deze gesprekken aanwezig, maar bemoeide zich er niet mee. Later kon ik wel mijn haren uit mijn hoofd trekken. Hoe moet hij zich toen wel niet gevoeld hebben?
Waarom heb ik nooit stilgestaan bij de mogelijkheid dat een van mijn kinderen andersgeaard kon zijn? Daar had ik last van en ik voelde me schuldig. Later heb ik aan mijn zoon gevraagd hoe dit voor hem was. Hij gaf aan dat hij zich van die gesprekken bewust afzonderde. Hij heeft het me echter nooit kwalijk genomen.